Laura (37) is jeugdzorgwerker in een behandelgroep van Oosterpoort, gericht op jongeren op weg naar zelfstandigheid. Ze vertelt over haar baan.

“Ik werk hier al meer dan 10 jaar met veel plezier. Waarom? Vooral omdat ik bij Oosterpoort mijn visie mag naleven. Je mag hier werken vanuit je hart, echt verbinding maken met de jongeren en hun netwerk. Contact van mens tot mens. De sfeer is huiselijk, gelijkwaardig en met respect voor elkaars normen en waarden. Jongeren die tijdelijk bij Oosterpoort verblijven, hebben vaak veel meegemaakt. We werken daarom traumasensitief en met erkende methodieken. Maar het belangrijkste is toch wel dat jij jezelf bent, authentiek en oprecht. Alleen dan krijg je echt verbinding met de ander. Binnen de groep werken we samen, als team en met de jongeren. Iedere collega heeft zijn eigen temperament en talenten. De een houdt van koken, de ander is creatief of sportief. Daarin vul je elkaar aan. We zijn positief ingesteld, altijd op zoek naar kansen en mogelijkheden. Omdat elke jongere anders is, maken we met elke jongere eigen afspraken. Die zijn vooral gebaseerd op hún motivatie en hún normen en waarden. Ook ouders, familie en vrienden zijn bij ons van harte welkom. We kijken voortdurend welke rol het netwerk kan of wil vervullen, ervan uitgaand dat onze hulp tijdelijk is en zij met elkaar verder gaan. Mocht een jongere geen of weinig netwerk hebben, dan gaan we daar samen naar op zoek. Waar ik het meest van geniet? Dat is toch wel het spontane van dit werk, de kleine momentjes. Bijvoorbeeld de zondagavond, als de jongeren terugkomen van het weekend en je naar hun verhalen luistert. Als een jongere een rotweekend had en niks wil zeggen, zorg je dat hij zich toch gezien voelt en rustig gaat slapen. Laatst kregen we een kaartje van een meisje dat al een tijdje niet meer bij ons woont. Ze wilde ons bedanken dat ze bij ons zichzelf mocht zijn en daardoor geleerd heeft dat ze goed is zoals ze is. Daar word ik echt blij van.”